Moeilijke woorden zijn het allerleukst. Concertgebouworkest, baton (ja, met een vader in een orkest krijg je dat al snel). Papa probeert hem ook nog kwantumfluctuatiedissipatietheorema te leren (je bent natuurkundige of niet...) maar dat lijkt nog een paar lettergrepen te veel. Vandaag maakte hij zelf de combinatie meerkoetduif. Welke ondersoort dat nu weer is van de drijfsijs ontgaat mij ten enen male, maar hij is er erg mee in zijn nopjes. En over het orkest gesproken, de instrumenten kent meneer ook al goed. Daarbij helpt het boekje van Woebie en het bezoek van oom Jan (www.woebie.nl) overigens ook heel goed. Hierin staat vooral de tuba centraal.
Ook Nijntje en het boekje van Dick Bruna over het orkest zijn zeer populair. Zijn favoriete instrument tot op heden? De contrabas, hiernaast afgebeeld. Gelukkig heeft hij een achterneef die dit instrument bespeelt, dan ziet hij het zo af en toe. Maar ook in de boekjes weet hij m precies te vinden. En echte Dick Bruna-stijl, compleet op rijm natuurlijk. Dat mama vi(ool) speelt en papa tetenet (klarinet) is er ook nog uit op te maken.Andere bekende instrumenten: harp, dwarsfluit, cello, slagwerk, trompet en trombone.
Meneertje spreekt overigens verder niet in volledige zinnen, maar in commando's.
- Nog een beetje....sap of water of brood
- Mama pakken/tillen/zitten
- Koe kijken (mama speelt graag het Facebook-spelletje Knights and brides)
De nieuwste kwam laatst. Hij had al de truc dat hij soms als een blindemannetje met zijn ogen dicht naar mij toe komt struikelen, vooral als hij zijn zin niet krijgt. Nu zegt hij erbij: Donker. Tjas (zo noemt hij zichzelf) ziet niks. Peuterlogica, niks tegenin te brengen.Manneke wordt ook steeds zelfstandiger. Vaak wil hij niet meer in de wagen -hoewel de buggy best gaat- en wil hij bijvoorbeeld in de supermarkt met een eigen mandje of wagentje rondlopen. Vakkundig volgt hij dan de route die mama ook altijd loopt en pakt de vaste boodschappen: krentenbollen, cola light voor mama. En dan de grootste verleiding qua commercie: het kinder surprise-ei. Alhoewel dat bij de kassa ligt is dat het doel van naar de supermarkt gaan. Liefst gaat hij elke dag. En hoewel de chocolade niet het doel is, begint hij het steeds lekkerder te vinden. Kleren en handjes doen ook mee en zo wordt het binnen de kortste keren een choco-bende. Maar een plezier dat hij heeft, vooral met het uitpakken. Dan neemt mama het poetsen van kinderstoel, kleren, snoet en handen maar weer voor lief.
De laatste obsessie is de kinderboerderij. Ook hier gaat hij het liefst elke dag naar toe, gezeten in de nieuwe auto van oma. Dan moet het mama-varken bekeken worden, een biggetje geaaid en geholpen om stro in de konijnenhokken te doen. Afgelopen weekend was hij er met oma en toen mocht hij een rondje rijden op een pony. Het was eerst een beetje spannend, maar het enthousiasme groeide met de meter begreep ik. Zonnebril stoer op de neus en handjes aan het zadel. Een cowboy in de dop.
We genieten van elke nieuwe fase, al hopen we dat hij langzamerhand iets beter gaat eten en iets beter gaat slapen. Volgende project wordt de zindelijkheidstraining. Nou ja, we gaan het zien.
