Spiegeltje, spiegeltje aan de wand...wie wint er, Argentinië of Nederland?

Gisteren viel het ineens op: kleine man was met een spiegeltje aan het spelen. Papa hield het vast en manneke greep ernaar. Opeens greep hij ook achter het spiegeltje. Dat was nieuw. Nu wisten we wel dat hij de spiegel erg interessant vindt, vooral ook om kiekeboe mee te spelen. Maar het is zo fantastisch om te zien hoe zo'n klein wezentje zich ervan bewust wordt dat er van alles buiten hemzelf gebeurt. Ook  je- weet-wel kater Ramses is nu een zichtbaar en hoorbaar fenomeen in huis. Manneke reageert met een grote lach als de kat langsloopt of als hij hem hoort pruttelen of miauwen.

En dan is er ook nog de sport op televisie. Allereerst natuurlijk de schandalige vernedering van Brazilië. Ik dacht zelf eerst aan match fixing, maar dat zou het thuisvoordeel dan weer compenseren. Watskeburt? Vanavond de tweede halve finale, Argentinië tegen Nederland. De memes op Facebook over ruzie tussen onze koning en koningin vliegen alweer laag. En uiteraard heerlijk voorspelbaar.
Ik durf er geen geld op te zetten, maar ik ga toch duimen voor Oranje. Of ik ga kijken weet ik ook nog niet, de spanning voor hart en bloedvaten kan wel eens erg oplopen. Ik weet wel dat Argentinië zonder Di Maria erg op Messi hangt. En dat is enorm veel druk voor een jongen van pas 22 jaar. Vanavond zullen we weten of we onze Oosterburen treffen in de finale of dat we tegen de Braziliaanse Selecao moeten spelen in de troostfinale.

Daarnaast de valpartijen van de grote favorieten in de Tour de France. Schleck naar huis, Cavendish geblesseerd, Froome gevallen...op deze manier wordt het Kittel en Contador wel erg gemakkelijk gemaakt. Behalve als Bau zijn tanden laat zien en Lau weer in goede conditie raakt.

Vandaag de kasseien. Het heeft geregend en dus is het modderig. Ik heb altijd de grootste bewondering voor wielrenners in koersen als Parijs - Roubaix die bezweet, doorweekt en onder de modder over de finish komen. Zij hoeven niet in de spiegel te kijken. Zij doen het niet voor de titel van 'lekkerste wielrenner van het peloton'. Zij werken voor de ploeg. Het contrast is erg groot. Waar voetbal altijd wordt gezien als sport van de straat, is wielrennen een beetje elitair. Maar waar sommige voetballers als verwende filmsterren worden behandeld en vereerd, zijn wielrenners kwetsbaar en benaderbaar voor het publiek. Over een prachtig chiastisch sportgevoel gesproken. En waar geef ik nu de voorkeur aan? Als ik in de spiegel kijk, weet ik het wel. De jongens die spelen met de elementen, hun lichaam en geest en hun omgeving. Waar tactiek en geluk hand in hand gaan en een dappere chasse-patate soms hartverscheurender is dan een vroege ontsnapping of solo finish. Waar een steentje in een bocht meer leed kan veroorzaken dan een bal op de lat. De eenzame fietser...

Tour de France

Elk jaar verheug ik me er weer op. Drie weken prachtige landschappen, kastelen, persoonlijke triomfen en spectaculaire verliezen. Idioten met camera's midden op de weg en valpartijen. Het fenomeen dat Tour de France heet. Niet in de laatste plaats omdat dat ook betekent dat De Avondetappe weer wordt uitgezonden. Je kunt zeggen wat je wilt over Mart Smeets, maar hij heeft van dit programma een instituut gemaakt. Elk jaar herlees ik ook het boek Cat, een chick lit roman van Freya North. Cat is een sportjournaliste met een gebroken hart die namens een Engels wielerblad de Tour mag volgen. North mixt in dit boek fictieve en bestaande wielerploegen, Rondemissen, teamartsen en soigneurs tot een verhaal over liefde voor fietsen, waarbij het verhaal van Cat het parcours volgt met alle beklimmingen en afdalingen.

Wat maakt nou dat ik, niet zo verschrikkelijk sportief ingesteld, me zo kan verliezen in een sportief evenement als de Tour? De romantiek van de individuele renner, het werk voor een team, de spanning en tactiek van een etappe, de prachtige omgeving en het enthousiasme van het publiek. Helaas doe ik dit jaar niet mee aan de Tourpoule van mijn oude werkgever, maar anders had ik zeker nog fanatieker gekeken. En al die bewegende kleuren op het scherm zijn ook zeer boeiend voor de kleine man. Duidelijk een win-win situatie lijkt me.

Vive le Tour!