zaterdag 22 juli 2017

Over een mama die wil weten wie er in het potje gepoept heeft: Zindelijkheidstraining en vieze praatjes



Al een tijdje zijn we bezig om onze bijna-kleuter te laten wennen aan het potje. Dat ging soms al goed, maar nog niet van harte. Hij heeft zelfs enkele weken echt niet op potje of wc willen zitten.

Nu het zomervakantie is en hij na de herfstvakantie naar de kleuterschool gaat, werd ons ook vanuit de peuterspeelzaal echt gemaand om nu serieus werk te maken van zindelijkheid overdag ('s nachts mag het nog tot 7 jaar duren voor hij echt droog blijft en moet blijven, begreep ik laatst van iemand). Dus hadden manlief en ik dit weekend aangekruist in de agenda voor een crash course.


Nu had ik hier eerlijk gezegd een klein beetje mijn twijfels bij, want onze bijna-kleuter is absoluut niet gevoelig voor beloningen. Gelukkig voor mij lijken de Paw Patrol-stickers wel een beetje te helpen.

Dus zo gezegd, zo gedaan en na de nachtluier heeft meneertje de rest van de dag in zijn adamskostuum rondgewandeld. Dit zal bij mensen die bij ons over de stoep liepen misschien wat rare gezichten hebben opgeleverd, maar de reden is ook heel praktisch: als hij een onderbroek aanheeft denkt hij dat het een soort luier is en dat hij dus alles kan laten lopen. Gelukkig voor mij is dat vandaag maar een keer gebeurd.

Plassen op het potje deed hij dus al met enige regelmaat, maar de grote boodschap deponeerde meneertje het liefst nog steeds in een (bij voorkeur net schoon aangetrokken) luier. Dus dat was ook een doel, het proberen of hij dat ook wilde.
Gisteren hadden we een net-de-pot-misser, maar vandaag lukte het zowaar. Ik zag hem spelen op zijn knieƫn en bespeurde een keutel. Toen ik hem daarop naar het potje stuurde, lukte het zowaar en belandde dit drolletje keurig in het potje. Maar dit was op commando, de bedoeling is natuurlijk dat het ook spontaan lukt. En ja, na het avondeten liep meneertje keurig naar de pot, ging zitten en riep vervolgens: Mama, poep in het potje. Ik dacht eerst nog: ja ja, dat is nog van zonet. Maar nee, dit was echt een keurige drol.
En vervolgens  keurig bukken voor het afvegen, dat ook nog. Dus vandaag hebben we het potje aardig vol mogen plakken met stickers. Morgen gaan we verder, maar er is een significante stap in het proces gezet. To be continued...