Tour de France

Elk jaar verheug ik me er weer op. Drie weken prachtige landschappen, kastelen, persoonlijke triomfen en spectaculaire verliezen. Idioten met camera's midden op de weg en valpartijen. Het fenomeen dat Tour de France heet. Niet in de laatste plaats omdat dat ook betekent dat De Avondetappe weer wordt uitgezonden. Je kunt zeggen wat je wilt over Mart Smeets, maar hij heeft van dit programma een instituut gemaakt. Elk jaar herlees ik ook het boek Cat, een chick lit roman van Freya North. Cat is een sportjournaliste met een gebroken hart die namens een Engels wielerblad de Tour mag volgen. North mixt in dit boek fictieve en bestaande wielerploegen, Rondemissen, teamartsen en soigneurs tot een verhaal over liefde voor fietsen, waarbij het verhaal van Cat het parcours volgt met alle beklimmingen en afdalingen.

Wat maakt nou dat ik, niet zo verschrikkelijk sportief ingesteld, me zo kan verliezen in een sportief evenement als de Tour? De romantiek van de individuele renner, het werk voor een team, de spanning en tactiek van een etappe, de prachtige omgeving en het enthousiasme van het publiek. Helaas doe ik dit jaar niet mee aan de Tourpoule van mijn oude werkgever, maar anders had ik zeker nog fanatieker gekeken. En al die bewegende kleuren op het scherm zijn ook zeer boeiend voor de kleine man. Duidelijk een win-win situatie lijkt me.

Vive le Tour!